Pijn

Pijn is er in zoveel soorten. Je snijden aan een vel papier kan zoveel pijn doen maar pijn door een groot trauma kan je (in eerste instantie) helemaal niet voelen door de aanmaak van adrenaline. Spierpijn na een zware training kan fijn aanvoelen, de voldoening van hard gewerkt te hebben. Pijn tijdens een bevalling vergeet je, gelukkig ook maar anders zou geen vrouw een tweede kind willen krijgen. En soms kan mentale pijn ook echt aanvoelen. Pijn omdat iemand je kwetst of de inleving van de pijn bij een ander.

Pijn is een reactie van het lichaam. Een waarschuwing: Let op er is iets aan de hand. Pijn is meestal maar kortdurend een paar tellen, uren of dagen. Maar wat als de pijn niet meer weggaat. Dat je opeens weken of maanden pijn hebt. Pijn die niet te verklaren is. Pijn door je hele lichaam maar niet continu en op dezelfde plek.

Begin van dit jaar ben ik naar de huisarts gegaan. Wederom met vage klachten: ik heb een soort spierpijn in mijn handen die geen duidelijke oorzaak heeft maar ook niet weggaat. Vermoeidheid die maar blijft aanhouden. Waarvan ik dacht, dat komt door de behandeling, mijn schildklier, blijvende vermoeidheid na kanker.  Kracht verlies in mijn benen als ik de trap afloop, mijn armen niet omhoog kunnen houden tijdens het ophangen van de was. Verzuurde benen als ik de trap oploop.

De huisarts vermoed een pijn syndroom in/rond mijn gewrichten. Ze hangt er nog geen naam aan maar ik krijg een verwijzing naar de reumatoloog. Ik had zelf al gevonden dat mijn klachten passen bij Fibromyalgie. Dat vaststellen gaat eigenlijk vooral door uit te sluiten dat er een andere oorzaak is. 

Dus we gaan weer een medisch traject in: bloedprikken, arts bezoeken en vooral lang wachten. De reumatoloog vindt geen aanwijzingen voor artrose of artritis. Mijn gewrichten bewegen soepel en er is niets afwijkends te vinden in mijn bloed. De conclusie: fibromyalgie, ook wel weke delen reuma genoemd. Een aandoening die eigenlijk heel vaag is. Ik kan nu ergens pijn hebben maar over een paar uur niet meer. Pijn die niet aanwijsbaar is. Pijn die voorkomt in de weke delen oftewel: je spieren, pezen, bindweefsel. Pijn die soms continu als een zeurend gevoel aanwezig is of pijn waarbij het voelt alsof ze met een mes op je insteken. 

Omdat ik al langer het vermoeden had dat dit het wel eens kon zijn ben ik me gaan inlezen wat fibromyalgie inhoudt. Waar moet ik rekening me houden, wat kan ik verwachten. En eigenlijk is het belangrijkste: leer er maar mee leven. Er is geen medicatie voor, het is niet te zeggen hoe het zal verlopen. De verwachting is dat het in periodes goed en slecht zal gaan. Stress is een belangrijke trigger van de pijnklachten. Ik zal opnieuw mijn lichaam moeten leren kennen. Mijn grenzen vinden en deze proberen te bewaken. En daarin zal de ene keer iets wel gaan en een andere keer niet.

Een paar weken geleden ben ik met mijn dochter naar de Ikea geweest. We hebben een uurtje daar rondgelopen maar toen ik thuis kwam had ik zoveel pijn in mijn benen dat ik amper meer normaal kon lopen. Het gevoel alsof je 10 km hebt hardgelopen. Maar dan zonder dat fijne gevoel dat hardlopen mij altijd gaf. Nu na een paar weken met elke keer als ik ook maar even mijn benen belast veel pijn te hebben heb ik besloten om mezelf te helpen. Dus ik ben naar de thuiszorgwinkel geweest om een rolstoel aan te schaffen. Een enorm moeilijke stap maar wel nodig om mijn lichaam wat meer rust te geven en zo tijd en energie over te houden voor mijn gezin. 

Toegeven dat je hulp nodig hebt is een van de moeilijkste dingen die er is. Ik heb er vertrouwen in dat er een tijd komt dat de rolstoel in de schuur kan blijven. Maar op dit moment heb ik de hulp van de rolstoel nodig. Zodat ik mij niet dingen hoef te ontzeggen of na een uurtje Ikea drie dagen niets meer te kunnen door de pijn.