Haar doneren

-
Al snel na het horen dat ik kanker heb heb ik voor mezelf besloten: als ik mijn haar ga verliezen door de behandeling dan ga ik het doneren. Gelukkig voor mij is al snel duidelijk dat ik mijn haar niet zal verliezen en de gedachten om mijn haar te doneren verdwijnt een beetje naar de achtergrond. 

Als mijn lieve vriendin mij vertelt dat ze te horen heeft gekregen dat de uitzaaiingen, na 1,5 jaar elke keer positief nieuws gehad te hebben, gegroeid zijn en ze opnieuw chemotherapie zal ondergaan gaat het toch weer knagen. Als dan een paar dagen later bij het maken van het masker voor de bestraling mijn haar enorm in de weg zit weet ik het zeker: het gaat er af!
Ik ben enorm blij dat ik mijn haar niet zal verliezen maar ik ben minstens zo trots dat ik een ander blij kan maken met mijn lange vlecht.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Pijn

-
Afbeelding
Pijn is er in zoveel soorten. Je snijden aan een vel papier kan zoveel pijn doen maar pijn door een groot trauma kan je (in eerste instantie) helemaal niet voelen door de aanmaak van adrenaline. Spierpijn na een zware training kan fijn aanvoelen, de voldoening van hard gewerkt te hebben. Pijn tijdens een bevalling vergeet je, gelukkig ook maar anders zou geen vrouw een tweede kind willen krijgen. En soms kan mentale pijn ook echt aanvoelen. Pijn omdat iemand je kwetst of de inleving van de pijn bij een ander. Pijn is een reactie van het lichaam. Een waarschuwing: Let op er is iets aan de hand. Pijn is meestal maar kortdurend een paar tellen, uren of dagen. Maar wat als de pijn niet meer weggaat. Dat je opeens weken of maanden pijn hebt. Pijn die niet te verklaren is. Pijn door je hele lichaam maar niet continu en op dezelfde plek. Begin van dit jaar ben ik naar de huisarts gegaan. Wederom met vage klachten: ik heb een soort spierpijn in mijn handen die geen duidelijke oorzaak heeft maa...
Meer lezen

De gastroscopie en de uitslag

-
Afbeelding
Twee weken geleden heb ik de gastroscopie gehad. De ochtend verliep rommelig dus ik had weinig tijd om me er druk over te maken. En toen het ziekenhuis ook nog belde om te vragen of ik eerder kon komen ging het helemaal vlot. Eenmaal in het ziekenhuis direct naar de endoscopie afdeling. Daar werd ik meteen opgenomen. Lijst met vragen werd afgewerkt, controles gedaan en infuus gezet. Vervolgens moest ik nog even wachten tot ik aan de beurt was. Eenmaal in de behandelkamer sloegen de zenuwen enorm toe. Flashbacks naar de eerste scopie die ik gehad heb in het LUMC. De bronchoscopie waarbij de longarts een biopt genomen heeft uit de tumor. Gelukkig krijg ik deze keer een roesje. Het enige wat ik nog wel krijg is de verdovende spray achter in mijn keel. Een spray die ze “lekker” gemaakt hebben door hem een bananen smaak te geven. Wie dat verzonnen heeft?!? Ik wordt wakker op de uitslaapkamer. In eerste instantie ben ik nog erg suf maar ik zie al snel dat de brief met de voorlopige uitslag a...
Meer lezen

600 dagen

-
Afbeelding
Al 600 dagen leef ik met kanker. Eerst met de wetenschap dat de tumor die ze in mijn luchtpijp hadden ontdekt kanker was. En sinds de behandeling met de fysieke en mentale gevolgen.  Voordat ik wist dat ik kanker had kon ik me er weinig bij voorstellen hoe het moet zijn om die giftige cellen in je te hebben maar vooral ook hoe het is na de behandeling. Ergens kan je zeggen het is nu toch weg dus dan is er niets meer om je zorgen over te maken. Ik kan het niet vergeten. Dagelijks word ik geconfronteerd met de gevolgen van de kanker (behandeling). Vaker ophoesten van slijm, rugklachten door de anatomische verandering in mijn hals, pijn bij het doorslikken van grote of droge stukken voedsel en geen lange verhaaltjes kunnen voorlezen aan mijn peuter omdat lange tijd praten vermoeiend is. Allemaal kleine dingen maar daardoor is er bijna geen moment dat je even vergeet dat de kanker er is geweest. Natuurlijk besef ik me heel goed dat het veel erger had kunnen zijn maar dit zijn wel de di...
Meer lezen