Late bestralingsschade

Elke dag word ik geconfronteerd met de gevolgen van kanker. Voor iedereen die denkt maar het is toch weg dan is nu alles weer normaal: nee helaas. Misschien is het een nieuw normaal. Een waarin ik me bewust ben van mijn sterfelijkheid. Waarin ik weet dat niets in het leven vanzelfsprekend is. Maar ook waarin ik elke dag de gevolgen merk van de operatie en bestraling.

Gevoeligheid bij mijn hals, een schildklier die niet goed werkt, niet alle bewegingen kunnen maken met mijn hoofd vanwege een fysieke beperking door de operatie.

Een paar weken geleden viel het me op dat ik regelmatig het gevoel heb dat mijn medicatie blijft hangen in mijn slokdarm. Vanaf het moment dat ik dat opmerkte ben ik op gaan letten en ook terugdenken of ik vaker last heb. Dat blijkt inderdaad zo te zijn. Al enige tijd heb ik in toenemende mate problemen met het doorslikken van voedsel. Met name harder of droger eten. Maar ik merk ook steeds vaker dat er iets in mijn slokdarm lijkt te zitten, in de weg zit.

Een van de mogelijke lange termijn gevolgen van de bestraling is de vorming van littekenweefsel in mijn slokdarm. Dit is ook het eerste waar ik aan denk. Voldoende om een doorverwijzing te krijgen voor een scopie. Gister heb ik een intakegesprek gehad met een verpleegkundig specialist van de Maag-Darm-Lever afdeling. Ook de MDL-arts vindt het aannemelijk dat er littekenweefsel is ontstaan. Om te oordelen wat de daadwerkelijke oorzaak is van mijn klachten gaan ze een gastroscopie uitvoeren waarbij ze de slokdarm, maag en de twaalfvingerige darm zullen bekijken. Het is namelijk ook nog mogelijk dat er een andere oorzaak is, bijvoorbeeld een kwaadaardige tumor in mijn slokdarm. Ik verwacht dit niet maar het geeft toch een extra stukje spanning. Want door bestraling kan er immers ook kanker ontstaan. 

Als het inderdaad littekenweefsel blijkt te zijn kunnen ze de slokdarm oprekken. Dit doen ze door een ballonnetje op te blazen op de plek van het littekenweefsel. Het is nog niet zeker of ze dit tijdens het onderzoek doen of dat daar een aparte afspraak voor gemaakt moet worden. Dat is onder andere afhankelijk van de tijd die de behandeling kost.

Ik zie enorm op tegen het onderzoek. Niet zo zeer voor de uitslag maar met name het onderzoek zelf. Ik heb twee keer een bronchoscopie gehad. Ik vond het een enorm naar onderzoek om te ondergaan. De eerste keer met enkel een lokale verdoving en de tweede keer met een roesje. Gelukkig kan dat nu ook weer.

Nog twee weken tot de scopie en hopelijk kan ik daarna snel weer normaal slikken.